Hayata Tutunduğum Dalın Adı Şiiri - Ömer ...

Sen gideli güneş açmayı unuttu penceresini
Siyah yağmur bulutları her yerde
Gözlerimde yaş sokaklarda yağmur
Kulaklarıma seni fısıldayan ağaçlar
Ayaklarımıza dolanan yapraklar sessiz
Rüzğar bile susmuş çalmıyor ıslığını

Öfkenin ve küfrün kini sarıyor
İpeksi dokunuşlarla sardığın bedenimi
Bir kılıcın öldürme arzusu dolaşıyor
Heyecanından çağlayanlar esen damarlarımda

Sen gittin her sabah usanıp bıkmadan
Dünyanın soğuk soluğu işliyor tenime
Karlı kış günlerinin iflah olmaz zemherisiyle

Gece gelip otağını kuruyor
Yorgun gözlerinin dinlendigi yeşilliklere
Saçlarının kıvrımlarına sakladığım düşlerimin
Boynu bükük kalmış sırlarının odasında

Tüm umutlar mı zalimleşir an gelince
Dönüp kendini kalbinden yaralar
Ateşin saklandığın yer olur
Beni sana doğru uçuran yollar

Sen gittin gideli çiçekleri kurudu insanların
Dondurucu kış soğuğu ile geçerler yanımdan
Aydınlıkları gitti bakışların
Karanlığın kirli izleri sarkar yanağımdan

Bilirim kimseler kurtaramaz beni
Yüreğime sapladığın gülün dikeninden
Herşey değişti sen gittin gideli
Artık kum saatinin boşalan kısmıdır
Hayata tutunduğum dalın adı.