Hayata Tutunamayan Harfler Yine De Buyur ...

Anladım,insanlar sevgilerine süte su katar gibi,seviyorlardı birbirlerini;
Ölesiye berrak,ölesiye saf,ölesiye katıksız.
Anladım; sizikiler daha güzeldi,daha sevgili,daha sevimli.
Anladım,benim gibi yalpalayan imgeleriniz yoktu;
Gürbüz bir çocuğun gür sesleriydiniz hepiniz.
Anladım,kanatlarınız güçlü silahlardan ibaretti.
Çok falanlarınız-filanlarınız vardı.
Karşıdan gelen seslere sarılmanız hep bundandı.
Anladım, sizikiler daha güzeldi,daha sevgili,daha sevimli.
Ama ben anlatamadım,benimkilerse hep şımarıktı;
Başına buyruk "Kutu kutu pense,elmamı yerse."
Zaman öldüren bir oyundum belki.
Ki zaten zaman daima ölüydü,bağnazca!
Anlıyorum,sizinkiler hep aynı art arda gelen benzer şeylerdi.
Şimdi ne güzel diyorum; sizikiler daha güzeldi,daha sevgili,daha sevimli.
Hepiniz valör kokuyordunuz,ama olsun,yine de buyurmaz mısınız?