İçi giysi dolu dükkan gibi mi boşaltmalı insan içini birine..?
Ya da yiyeceklerle dolu bir süpermarket gibi mi..?
Onlara bize gelmeleri için izin veririz, ama hepsi de alacaklarını alıp gidiyorlardı değil mi?
Tıpkı hayatlarımıza gelip bizi biz yapan şeyleri alıp gitmeleri gibi!
Velhasıl anlatmalı insan içini birine,bir kalem kadar mı olmaz insan bir başka kalbe?
Ya da bir kâğıt kadar mı güçsüz kaldık birbirimize?
Bu her susma halleri yok mudur, dilimiz mi kilitlendi?
Bambaşka şeylere sığınır olmuşuz ve bekliyoruz öbekleşen elemlerin su üstüne çıkışını.
Bir mektup gibi şişelere girmiş dilimiz, ama o mektup bile şanslı.
Ki bir balıkçı sarhoş kafasıyla alır okur sizi,
Zaten herkes ayık dolaşıyordu birbirlerinin yüzüne zombi gibi!
Öyle değil mi..?
Kayıt Tarihi : 13.10.2013 22:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Meral Meri](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/10/13/hayata-tutunamayan-harfler.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!