Güç denilen şey nedir? Gerçekten tükenebilen,bizi sana karşı savunan omu? Yoksa senin düşmanın olan duyguların genel adımı güç? Bizden çaldıklarını yerine koyabileceğimiz umutmu,her gecenin muhakkak güneşe kavuşması gibi kalbimizin karanlığını da yok edecek aydınlığa ulaşabileceğimiz inançmı yoksa bekleyişleri çekilir kılan sabır mı güç dediğimiz şey?
Aslında biliyorum ki inancımız,umudumuz ve sabrımız olduğu sürece ne sen nede senin kimliğine bürünüp kalbi işgal eden suretler sarsabilir ruhumuzu. Sevdalı yüreğimiz çarpışmalardan yara alsada hatta yok olsada inancının boşa olmadığını bildiğinden gocunmaz yokluğundan...
Bizi kendi silahımızla vurabilme yeteneğine ve senden güçlü olmamıza rağmen oyunlarının içine oyuncak yapabilmene hayranlığım bu defa...Sana,acılarına,ayakta tutmaya çalıştığım sevdamı sindiren oyunlarına...
Her defasında daha fazla acımaz canım diyorum,daha fazla ne yapabilir ki hayat bana...? Ama sen beni hep haksız çıkartıyor lime lime eritiyorsun ruha emanet dayanağımı. Ben inkar ettikçe sevdiğim adandığım şeyin egoistliğini,gözündeki değersizliğimi; ne de güzel kazıyorsun sol yanıma gerçekliğini.Kendimle barışmaya çalıştıkça önüme hataları dizip nasılda şavaşa sokuyorsun benliğimi.' her şey güzel olacak' safsatalarına inandırıyor,sevdamı kangren ediyor ama kesip atmama izin vermiyorsun. Kalbin acı ve hasretle kavruluşuna seyirci olup gişe rekoru ekliyorsun birde hanene... Şimdi bir yer daha aç şanlı kazanç duvarında... Gururunu taşı galibiyetinin bir kez daha ve bana ellrinle hediye ettiğin aşk oyununun şahını yok edip yenilgiyi sar omuzlarıma... Tebrikler, bir kez daha....
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
