Ezberci bir sistemin isyankar çocuğuydum.
Bilim melodisini oyunlarımda duydum.
Kaldırıp parmağımı cevapları aradım.
Tek tutkum merakımdı, öğrenmekti muradım.
Oku, yaz ve ezberle gerisi için erken.
Hayat bana el verdi ümidi kestim derken.
Büyüktür küçüktür’ü büyüyerek öğrendim.
Matematik korkumu ceviz sayarak yendim.
Kasaplarda aradım tendomu kemikleri.
Bilim kokmuştu artık annemin yemekleri.
Çocukluktan izlerim yer çekimi yarası.
Fosil aradığım yer kömürlerin arası.
Yumurta ve civcivde büyümeyi gözledim.
Her şeye rağmen yine okulu da özledim.
Teneffüste oynarken motor ve piller ile
Öğretmenin dayağı başlı başına çile.
İnovasyon çağımız ödevlerle başladı.
Beğenmedi öğretmen tekrar tekrar haşladı.
Kibrit çöplerinden yaptığımız roketler
Sonrasında bitmeyen kurgu dolu sohbetler…
Rüyayı merak edip büyüklerime sordum.
Kabusa dönünce olay ben yine hayra yordum.
Çiçeklerden öğrendim arıyla geçinmeyi.
Ve şekil içindeki ayrıntıya inmeyi.
Büyüdükçe küçüldüm, küçüldü girdiğim kalıp.
Çok iyi mi ettiniz meraklarımı alıp?
Artık öğretmenim ben yine aynı nakarat.
Bırak deney yapmayı sadece dersi anlat.
Bahçede ders işleyip dersi kaynatıyorsun.
Öğretmenden beklenen çocuğu fazla yorsun.
Bırakın yakamızı, bizi bize bırakın.
Çocukluğumuzu artık bizden almayın sakın.
Kayıt Tarihi : 24.4.2016 03:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan değişirse dünya değişir. İnsanda sadece eğitimle değişir. Artık tek bir alanda eğitim görmüş insanlara değil, farklı bilimsel alanları sentezleyebilen çok yönlü insanlara ihtiyacı var toplumların.
TÜM YORUMLAR (1)