Hayat ne kadar da acıtıyor insanın canını
Bulamıyorsun bu acının dermanını
Kahrettiriyor, bıktırıyor insanı
Sahi kim yazdı bu fermanı?
Bırak dostum yalan söylemeyi
Hayat öğretir bir gün ağlamayı bir gün güldürmeyi
Gün olur unutursun sevmeyi sevilmeyi
Bırak dostum hayal görmeyi
Baktığım her yerde vardır hüzün
Sular seller gibi iki gözüm
Ağlamaktan kurudu bitti özüm
Ey hayat! Sanadır bu sözüm.
Hayatın gerçek yüzüdür acı
Biz burada yolcuyuz, sensin hancı
Zalimlerdir senin başının tacı
Akşam oldu, doldu içime yine derin bir sancı
Kayıt Tarihi : 14.3.2009 20:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)