Hayata Seslenis Şiiri - Ebru Ünver

susacagim hep susacak
hic konusmayacak öyle baka kalacak
hayatin kallesligini haykirmayacak
bakmayacak görmeyecek konusmayacagim
sevmeyecek, hic bir seyi bilmeyecegim
hatta, hatta yok olacagim
hic olmamis gibi
yada
hep oldugum gibi
yok olacagim
hayat beni bulamayacaksin icinde
daha fazla yük veremeyeceksin
verdiklerini tasiyamazken
üstüme üstüme gelemeyeceksin hayat
kendimi sana anlatmaya cabalamayacagim artik
aldanmayacagim oyunlarina
sevindim derken tam üzülmeyecek
mutlulugu buldum derken mutsuzluklar yagmurunda sirimsiklam olmayacagim
yoo hayat bu sefer ezdirmeyecegim kendimi sana
senin kallesliklerine, nankörlügüne
yoo hayat izin vermeyecegim bana karismana
geceler boyu hickirmayacagim yatakta
yatakta yorgani isirarak hickiriklarim duyulmasin diye
aglamayacagim..
olmaz hayat olmuyor iste
seninle bir birliktelik olmuyor
sen hep eziyorsun beni
hep harciyorsun
bitiriyorsun beni
birak kanimi, sevgimi, safligimi, güvencimi emiyorsun
VAHSI BIR HAYVAN GIBI
biktim hayat seninle bogusmaktan
beni artik bogamayacaksin
istifa ediyorum bu oyundan
geri cekiliyorum
anladim ki
ne sen benimle olabilirsin hayat
nede ben seninle
uyusamadik hayat
SENI TERK EDIYORUM
Belkide senin deyiminle KACIYORUM hayat
bir korkak gibi kaciyorum
evet cünki korkuyorum senden hayat
COK KORKUYORUM
korkularim duvar oluyor, demir oluyor, celik kapi oluyor önüme
kiramiyor, acamiyorum
biktim usandim senden hayat
seni ben terk ediyorum!