Hayata Neydi Kastım Şiiri - Yunus Emre A ...

Bakma dünya güzeli sen anlamazsın halimden
Benim bir kalemim var dert olunca yazar kendinden.
Sen, yeminler etsen de silersin en basitinden,
Ben ise kucak dolusu sevgiyle bağlanırım en derinden.

Soran olursa bu yorgunluk neden?
Gönül çok sevmekten değil, çok beklemekten yorulur.
Başlar ağırlaşır, bedenler yorgunlaşır.
Geleceksin düşüncesiyle beklediğim her gün için, defterime birer çentik atılır.
Söyle! Kaç mısra daha yazayım gidişine.

Hesap sormak istedim, haddim değildi.
Kendimi tanıyamaz oldum bu ben değilim.
Kelimeler boğazımda düğümlenir oldu.
Son gidişin ardından ağlayan ben oldum.

Bu yarış uzunca bir yoldu.
Kazanan hiç olmadım ama sadece ben yoruldum.

Bak yine nefes nefeseyim.
Senden bahsettikçe meftuneyim.
Kalbimde hafif çarpıntı
İnan bilmiyorum kendimde miyim?

Bakma yaşıma, ben on yedi iken otuzla harmanlandım.
İki zirve arasında kalakaldım
Ortayı bulayım derken iki ara bir derede kaldım.
Beyt'de huzur bulamadım ki gerçek hayata neydi kastım?
Ben kendi benliğimde yoktum; yaşarken öldüm, kelleyi astım.