Hayata Muktedir Olmak Şiiri - Ayfer Karakaş

hayata muktedir olmak

ilk sözcüğü getir bana, tözü getir içinin doğusundan!

“var olmak için kendinden başka hiçbir şeyin varlığı
-na muhtaç değil”* sin!
kendinin tanrısı olmak… muktedirsin!

gir “baba evi”ne ve her odayı yakarak çık
odalarında, o mağaranda ve bir Türkiye döktüğün deltanda
kapılarını açtığın ve anahtarın senden başkasında olmadığı
borcunu harcını, hesap kitap işte
yalnızlığın sahiciliğinde
duvarların, tavanın ve pervazların geometrisinde göğün yitirildiği
o uzamda…
akla hükmetmek, akla gem vurmak
aklı bir küheylan gibi sürmek
-de mümkün… muktedirsin!

çoğalır içinde kükreyen ırmakların sesi
yükünü boşalt, ko git omzunu kamçılayan zamanı
seni kimse halayın başına koymaz, şirketin başına buyur etmez
ayak diremektir, rahvan olmaktır
ısrardır, elinin kiridir… muktedirsin!

dağıt öldürdüklerinin elinde bıraktığı tozu
toz hastalıktır
bir ev dolusu küskünle cebren aynı kapıya bakmaktır
etin, kemiğindir… bu mermer senin keskinle yontulacak!

acı tekildir, bilinir… ben de bilirim gözümün narı
evet acı, tekil! ağzındır, edep mecburudur
bu canavar ölmeli!

senin dinin ardına bakmak, senin zehrin ardına bakmak
senin kuyun, partin, takımın, jönün “ardına bakmak”
önünde ışıklı bir patika uzanıyor, gör
kalbinin muhteviyatını işaretlemek… muktedirsin!

senin için söylenmiş şarkılar var… ümitten geçmiş
baharı tanıyorsun!
deniz, güldüğünde yüzüne örtülen mavi yorgan
çiçekler var bahçelerde, dikenine kıyamadığın güller
sofralar var, elin incirde ve zeytinde… sonsuza uzandığın
işitmediğin tenhalar var, kulaklarını bir çalıya sunasın gelir
keçi sütü hatta kımız var
yıldızlar var şıkır şıkır, pencereni aç
guernica var, la maja desnuda var
sonra belki mutluluğun resmi çizilir
bil içinin tuncu da erir… muktedirsin!

* Descartes

AYFER KARAKAŞ

Yeni e dergisi