Hayata küstüm ben Şiiri - Yusuf Tuna

Şu gurbet değil mi boynumu büken,
Yastığım taş olur yatağım diken.
Tozlu yollarda çaresiz gezer iken,
Bir yavru kuş gibi vurulmuşum ben.

El ile kuru ekmek soğan yedim,
Her halükarda Hakka şükür dedim.
Hiç kimsenin önünde eğilmedim,
Bir kuru dal gibi kırılmışım ben.

Ne gökte uçtum, ne yere bastım,
Gençliğimde fırtına olup estim.
Şimdi eleğimi duvara astım,
Bir sakin göl gibi durulmuşum ben.

Kalmadı artık yaşamanın hayrı,
Ben ayrı baş çekerim başım ayrı.
Ömür geçti ihtiyarladım gayrı,
Bir akan su gibi yorulmuşum ben.

İnan Yusuf kimseye değil kastım,
Ben dünyayla irtibatımı kestim.
Ahu zar ile benliğime küstüm,
Bir susan dil gibi darılmışım ben.