Hayata Küsmüş Gibisin. Şiiri - Medet Çepik

Güneş doğmamış âdeta gözlerine.
Kar taneleri yağmış sanki saçlarına.
Hüzün toprağı savrulmuş yüzüne.
Hayatın son durağında küsmüş gibisin.

Yaşama sevincin kalmamış bu dünyada.
Huzur mutluluğu unutup kaldırmışsın rafa.
İçin İçinden ağlarsın kana kana.
Hayatın son durağında küsmüş gibisin.

Umutların sonbahar yaprakları sararıp solmuş.
Dilek ağacın ayazda kırılıp yere düşmüş .
Tüm arzu ışığın sanki sönmüş.
Hayata küsmüş gibisin.

Derin sular gibi durgunsun.
Kalbinden güneşli sabahlara vurgunsun.
Gülen çehreye tutkunsun.
Hayata küsmüş gibisin.

Kör gecelerde tek başınasın.
Yalnızlığın misafirisin
Büyük Özlemle aşk'a hasretsin.
Hayata küsmüş gibisin.

Bir çıkar umut yol bulamıyorsun.
Dipsiz kör kuyudan çıkamıyorsun
Bir gün hayat bitecekmiş gibi bekliyorsun.
Hayata küsmüş gibi bakıyorsun.