Gönlümün gülünü arıyordum gül mevsimi geçtiğinde
Ben geçkalmışlığın acısını yaşıyordum sen onunla eğlenirken
Oysa, sarı yapraklar arasında yürürken ben
En yeşil halinle düşmüştün yüreğime sen
Ben kalabalıkta yavrusunu kaybetmiş bir anne gibi telaşlı
Sense hiçbir şeyin farkında olmayan bir çocuktun
Ben karanlık gecelerden yağmurlu sabahlara uyanıyordum
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
hayata biraz da karşı çıkmak gerekio bazen... sürekli onun yönlendirmesiyle olmaz... ağlanacak hale bazen de inadına gülmek gerekir... teşekkür ediyorum...
hayata inat mı yasıyoruz ?_? hımm guzel .. tebrıkler...:)
hasleten güzel olmuş.Allah gülmekten ayırmasın. hayata inat yazıyoruz herşey güzel olsun diye.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta