Hayata İnat Şiiri - Mehmet Tülü

Gönlümün gülünü arıyordum gül mevsimi geçtiğinde
Ben geçkalmışlığın acısını yaşıyordum sen onunla eğlenirken
Oysa, sarı yapraklar arasında yürürken ben
En yeşil halinle düşmüştün yüreğime sen
Ben kalabalıkta yavrusunu kaybetmiş bir anne gibi telaşlı
Sense hiçbir şeyin farkında olmayan bir çocuktun
Ben karanlık gecelerden yağmurlu sabahlara uyanıyordum
Sen bahar çiçeklerinin kapladığı yolda gezerken
Ben seni görünce hayata sıfırdan başlamıştım
Bire geldiğimde ise sen çoktan yoktun
Sahibi ölmüş köpek gibi kalakaldım ortalarda
Kış mevsimi geldi gönlümün baharına, hiç bitmeyecek bir kış
Belki de hiç aşık olmamalıydım, hiç bağlanmamalıydım önce yaptığım gibi
Nereden bilebilirdim dikenli bir gül olduğunu
Şimdi kendimi avutuyorum hayatın tüm acımasızlıklarına gülerek
Bazen gülecek bir sebep bulamıyorum
O zaman da sırf hayata gıcıklık olsun diye yine gülüyorum
Umarım sen de hep gülersin...