kırık camlara benzer bazen kalbimiz,
içeri soğuk girer bir türlü ısınamaz gülüşlerimiz...
üşütükçe yalnızlaşır, yalnızlığa kadeh tokuşturdukça
kendimizi aldatmaya devam ederiz...
oysa insan
kendi benliğini hissetiğinde kavuşur aslına...
bu hayattan ne istediğini bilmekten geçer,
ne istediğini bilmeyen insan her zaman kırık tebessümlerle oyalanır
ya da esrik gülüşleri masada bırakır!
21/01/2011-19:14
İlknur KöknarKayıt Tarihi : 21.1.2011 19:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çok hoş bir şiir çalışması olmuş.beğeniyle okudum.tebrik ediyorum.
TÜM YORUMLAR (2)