sokak kaçkını birliği arıyor selamla taçlanan başı
kendi ikliminde kaybolmuş bir çocuk gibidir insan,
nerden geldiğini nereye gideceğini bilmez...
yarını yoktur aldığı her nefes ruhunu gezdiren bedene armağandır...armağanın güzelliğini birbirini sevrek yüceltir...
sevmekten vazgeçtiğin zaman ruhunu yoksullaştırırsın,
çünkü ruhu besleyen yegane varlıktır doğumun ve ölümün olan Aşk! .
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.