Hayata Dair Hasretlik Şiiri - Mustafa Öncer

Hayata Dair: Hasretlik...

Gece gibi çöktü yüreğime hasretlik;
Huzursuz, uykusuz, karanlık.
Sanki hiç çıkmayacakmış gibi aydınlık...
Film şeridi gibi hızla aktı,
Gözlerimin önünden hayatım.
Çocukluğum, gençliğim ve yaşlılık...

İnegöl’de perşembe günleri kurulurdu pazar.
Haftalık ihtiyaçlar düzülürdü o gün azar azar.
Çocuklar arasında perşembe günleri,
Sulu Köy (Süle Köyü)’de şenlik olurdu.
O gün akşama doğru,
Yokuş aşağı yol boyu,
Harman yerine kadar koşulur,
“Bubam geliyorrr” diye bağrılır,
Heyecanla “ne aldın buba bana” diye sorulurdu.
Kimi zaman sevinç, kimi zaman hüzün sarardı minik yürekleri...

Kendi oyuncağımızı kendimiz yapar,
Kendi kendimize oynardık.
Cızlavat lastik ayakkabılarımıza kum doldurur,
Yaptığımız yokuşlu, virajlı toprak yollardan aşardık.
Tomruk kamyonlarının yokuş yukarı zorlanırken çıkardığı sesleri,
Ağzımızla, “ğan ğan ğaaannnnn” diye çıkarmaya çalışırdık.
Aygün saplarından araba yapar,
İttirerek ardından koşardık.

Siz hiç düvene bindiniz mi mesela...
Tarlalara ekin biçmeye gidildiğini hatırlayanınız var mı aranızda?
Hatırlıyorum ben!
Kadınlar biçerdi ekinleri orakla, Arkalarından demet yapardı onları, erkekler.
Ne güzel günlerdi, o günler.
Hasretlik çöktü geceye, sardı tüm benliğimi.

Siz hiç harman yerinde çardakta yattınız mı?
Ben yattım.
Bir taraftan güneşte kuruyan çalıların hışırtısı,
Diğer taraftan cır cır böceklerinin kesintisiz cırıltısı.
Ve içinizi ürperten hafif bir meltem esintisi.

Gün aydınlanır aydınlanmaz, hayat başlardı yeniden.
Demetler açılır, harman yerine yayılırdı.
Düvenlere öküzler koşulur, durmadan dönülürdü.
Dön babam dön, dön babam dön,
Durmadan dönülürdü.
Ta ki sapla saman birbirinden ayrılıncaya kadar.

Gece gece hasretlik çöktü yüreğime...
Bu, geçmişe duyulan hasretlik;
Çocukluğa, gençliğe...
Babaya, anneye...
Dedeye, nineye...
Bu dünyadan geçip giden tüm sevgililere...

moncer
13.06.2018