Ne varsa hayata dair gördüğüm,
Her insan ayrı bir kördüğüm.
Parmak izleri gibi hep ayrı ayrı,
Söylenemez kendimi bile çözdüğüm.
Bütün insanlar aynı hücreleri taşıyor,
Her hücrede ayrı bir insan yaşıyor,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
