Hayata Dair... Şiiri - Nurşen Alıcıer

gece ne zaman kaldırıp başını bakacak kimbilir
içinde zır zır ağlayan zavallıcıklara
hangimiz başımızı kaldırıp baktığında
bir gözyaşını durdurabilecek
çiçekler ne zaman kurtulacak
anlamı bile olmayan
aşk cinayetlerinden...

ocakta köpüren kahvenin dildeki tadı
yüreğimizi acıttı hep
biz gitmeleri sevdik
onlar kalmaları
ama esas suçlu hep bizdik
onlar hep bir fincan kahve tadında
dar zamanlar büyüttüler yüreklerinde
beşi iki dakika geçti mi
hep geç kaldılar
biz dile kolay beş sene
beş sene aynı yerde
ne geç kalmayı başardık
ne de geç gelmeyi....

hep ikiye ayırdık hayatı
sevgiyi
aşkı
hep bölmek zorundaydık
toplamayı unuttuğumuzdan dağınıklığımızı...

öznesi olmayan cümlelerle
tıka basa dolmuş
bir dilin kölesi şimdi onlar
bizler ise her defasında
bir yüklem öldürme sevincinde
yalnış adamlar doğuruyoruz....