Hayata dair... Şiiri - Ali İhsan Aktaş

ısınmak için yaktığınız çoban ateşide fayda etmezken,
üzerinize çiy yağdımı? gecenin ayaz sabahında! .
üstelik henüz çocukken....

gitmez genizden kokusu,yediğiniz her yiyecekte,
o zehir gibi tadı alırsınız.
çirk kokar içiniz dışınız,
tütün çirki.
velhasıl boktandır tütüncülük...

(dumanı,içinize çektiğinizde aldığınız zevki,tarlada tütün kırarken alamazsınız) .
bu işin zorluğunu bilseniz içmez; jiletinli ve rengarenk paketiyle yersiniz....

geceden kırdığımız tütün henüz sepetlerdeyken,
(sıradaki parça benim)
diyerek otururduk tütün dizmeye.
artık şansa kim söylerse şarkıyı..
ferdi'mi! olur orhan'mı! ..

dizdikçe tütünü iplere,
elimizde çirki birikir,kalınlaşır,
daha iyi dizebilmek içinse
kazırdık elimizi elimizle.
ara/sıra,tütün dizerken parmağımıza batan,
iğnenin acısını saymazsak,işin en gırgır ve
sevdiğimiz yönüydü dizgi işi.
zira hem oturuyorduk hemde ferdi dinliyorduk
t.r.t radyosunda...

anne'min; sepet/sepet bölüştürdüğü tütünler,
'hadi bakalım kim daha önce bitirecek' diye verdiği gazla,
adeta bir yarış havasında geçer ve çabucak biterdi dizme işi...

gecenin onikisinde yine annemin,
'haydi millet çay hazır'demesiyle uyanır,
patates kızartmasıyla yapılan kahvaltıdan sonra,
uykulu gözlerle tarlanın yolunu tutardık.
yarı büklüm kırdığımız tütün bu işin en zor kısmıydı.
ve sabah sekiz/dokuza kadar devam ederdi...

dedimya en boktan iştir tütüncülük,
fide ekimi,çapası,kırımı,dizmesi,kurutması,temizlenmesi derken,
neredeyse oniki ay sizi meşgül eder bu illet.
iyiki (çoçuk yaşta) birkaç sene yaptıkta bıraktık...

09.02.2007