Hayata dair Şiiri - Ünal Karabulut

dünde kalan dünü düşünmeden hep bugüne hep bugüne dair yaşamak.
geçmişi fotoğraf karelerine sıkıştırmadan,
duvarlar çıplakken daha güzel derken, ve
canın sıkıldığında albumlerin sayfalarını karştırmadan,
hatıralara inat.
hiçbir şeyin tadı baki değilya yaşıyor ve geçiyorum
hem dün ne kadar mutluluk verebilirki insana!
yaşayamadıklarım, belkide tadına doyamadıklarım birikiyor biryerlerde
bir yandan birikmiş onca özlemin tasviyesiyle uğraşırken
bir yandanda aktarabildiğim kadarını aktarıyorum yarına
rulet masasında bir kumarbaz tedirginliğiyle
keyifle içilen acı bir mırra tadıyla yudumluyorum hayatı
bazen tedirgin bazen sakin bazen acı bazen tatlı ama meraksız
üstelik alacaklıda değilim hayattan
yarının neler getireceğini merak bile etmiyorum çoğu kez
üstelik bunca seviyorken büsküvi tatlısını ve
elinden bir kez olsun yememişken bıraktım hayal kurmayı
artık cebimde taşımıyorum düşlerimi
sahi senin dünle aran nasıl? hala geçmişe bağlı mı bir yanın
birşeyleri kabullenmek bu kadar zor olmamalı
yaşayamadıkların, tadına varamadığın anlar var mı
seninde özlemlerin birikir mi biryerlerde
ne yaparsın peki?
oturup hayaller mi kurarsın yarına dair
yarın ne ki!
haz vermiyor bana hayaller kurmak
eylem daha güzel yapmak yada yapmaya çalışmak
belki farklı pencerelerden bakıyoruz hayata
belkide aynı pencereden bakıp farklı şeyler görüyoruz
sen bilyelerle oynayan çocuğa takılmışsın
bilyeler güzel diyorsun
bense ayağına çivi batanda kalmışım,
canım yanıyor, üstelik bide iğne olmalıyım
çivi paslı mıydı acaba!