Tutamadığım göz yaşlarımı,
Hayat sandığım gülüşlerin ardına sakladım hep.
Küçük ama anlık bir nefesti yaşamak,
Yada küçük yaşamak anlık bir nefes bile olamamaktı.
Sonsuzluk gecenin sesinde ölebilmekti belki.
Ufuktaki gül rengi göz yaşların kokusuydu
Ağlayan kayıp şehrin buğusu.
Yada usulca öpüşen bulutların çığlıklarıydı heyecan.
Titreyen su damlaları gibiydi hüzün
İsyankar yüzlerin çatlakları arasında gezinen.
Şarkılarla kuruydu dudaklar hep
Ve küçük sevinçlerde birikiyordu anlamlar.
Kayıt Tarihi : 17.1.2007 04:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!