Sevmekten korkanlara inat arsız gülüşlerim çatlatır insanları.
Affedişlerim vardır benim bazılarının hafızasının ve yüreklerinin anlayamadığı...
Severken ciğerden severim ya hani, kimi huzur ,kimi can ,kimi aşk bulur sesimin ahenginde...
Vurgunlar da yerim sırtımın en ortasından kırk hareli hançerle...
Hançerde ki taşların keskinliği albenisi etkilemez ruhumu , hançerin paslı oluşuna yanarım sadece...
Alamamış kapasitesi yok işte yok... sevgimin onların gelîşîmine katkısı olmadığına yanarım.
Almasını bilmeyene ne versende yüreğinin alacağı kadardır.
Artık yormuyorum kendimi kimse için.Ben varsam onlar var.Sevebildiğim kadar insan,affedip onları unuttuğum kadar güçlüyüm. Kimse için değil , kendim için dimdik duruşum.
Her zaman yalçın dağlar gibi başım göklere bakar mağrur mağrur...
Rasyonel olmak bir kazanç oysa...
Bu kadar da yapılmaz ki sevmek, bu kadar da sevilmez ki ,
Ayıp oluyor hani çok sevmeyi bilmek belki.
Her şey nasip işi ,nasip olmuyor sevgiyi sevmek bazılarına.
Bilselerdi eğer sevmekteki mutluluğu ne dünya malına tamah , ne de çabaları olurdu.
Bir lokmada tokluk ,bir hırkada ki huzuru nasıl anlatır , nasıl anlatılır ki yaşamak gerek...
Her insan avuçlarında tutar hayatı...
Kayıt Tarihi : 16.10.2017 00:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her yazınızda bir cümle bir her şiirinizde bir dize, tüm duygularınızın, düşüncelerinizin özeti gibi... Bu yazınızda da öyle...
"Almasını bilmeyene ne versen de yüreğinin alacağı kadardır. / Her insan avuçlarında tutar hayatı..."
İşte bu kadar!... İşin özü gerçekten bu...
İçsel bir muhakemenin yazısını beğenerek okudum... Kutlarım Neriman Hanım.... Sevgilerimle....
Güzeldi okumak...Tebrikler canım. Sevgiler...
TÜM YORUMLAR (14)