İnsan kaç kez ölür
Ben benimkileri saymadım
Öyle çoktular ki
Yaşadım yaşadım hiç ayamadım
Bazen eş öldürür
Bazen dost sandıklarımız
Bazen evlat bazen kardeş
Önemli olan nedir bilirmisiniz
Bir olayı sadece sizin tecrübe etmeniz değil
Çevrenizde yaşanılandan da
Okkalı ders almak
Bu yüzden yaşım kadar yaşadığım kadar öldüm ben
Bazen mutluluktan
Bazen acıdan
Bazen hüzün bazen hicrandan
Ben ben olmaya ne çok hevesliymişim
Ben hayata bu kadar tutkun olmanın bedelini
ölerek ödeyenlerdenim
Yaşamak dediğin hayata dair anlardır
Ey dost sen kaç kere öldün
Kayıt Tarihi : 15.10.2017 23:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
hikayesi kendim
Gözlemlerle hayatın farklı bir yorumuydu şiir. Oldukça da başarılı buldum. Her okuyan "Ben de" diye başlayan cümleler kurmuştur, eminim.
Yüreğinizi ve kaleminizi kutluyorum Neriman Hanım.
Selam ve sevgilerimle...
Ama gerçekte, düşmüş her bir yaprak, ulu ağaç çürümeye başladığını düşünmeye başladığı sırada, gübreye dönüp, besler onu. Böyle güçlenir ulu ağaç ve bir halka daha eklenir gövdesine.
Hayatın gerçeği budur. Acılar ve kayıplarla perçinleniriz, güçlenir ve serpiliriz.
Etrafımızdaki olan olaylara, sevdiklerimizin yaşadıklarına duyarsız kalan bir yürek ise zaten kendi vazosundaki suyla beslenen bir çiçek kadar yalnız ve ölmeye mahkumdur hep.
Ne mutlu gören bir göze ve hisseden bir yüreğe sahip olana. O kucakladıkları kadar çoğuldur. O kadar insandır. O kadar güçlüdür.
Ben kaç defa mı öldüm?
Ah Neriman Hanımcığım saymaktan geçeli o kadar çok oldu ki..
Şiiriniz inançlarımın temsilcisi oldu.
Saygılarımla
'ölmeden' yaşamak yok hayatta... İçimizde ölenlerlerden sonra doğanlar adına sürüyor hayat...
Bizi biz yapan da belki bu değişim ve gelişim.... Her ölüm bir doğumdur çünkü....
İlginç ve düşündüren bir şiirdi... Kutlarım Neriman Hanım.... Sevgilerimle....
cevabımı istersen 17 temmuz 1991 e kadar binlerce kez,halen yaşıyorum demiyorum kendime.
TÜM YORUMLAR (8)