Bazen yüreğine dokunur şarkılar, “paramparça” olur için her nakaratta, bazen acıtır canını bırakıp gitmeler, sonbahara kızarsın …
Adı ayrılığa çıkmıştır bir kere … Biraz hüzündür sonbahar, biraz yağmur ve bolca gözyaşı… Kuru yapraklar misali savrulduğunuzu hissedersiniz… Yüreğinizden uçup gitmiştir o göçmen kuş…
Bazen yıkılır kalırsın gidenin ardından mecalsizce …
Bağlıdır elin, kolun ve dilin…
Haykırmak istersin delice, ama susarsın hep…
Susmak isyandır oysa anlayana, bazen reddetmektir olanı biteni ve bitmeyeni …
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
sevgi hayat verir kurumuş damarlara derler. özlem dolu bir duygular manzumesi. herşey gönlünüzce olsun emeğinize sağlık.
Varlığına ömrünüzü adadığınız, gün gelir alır başını gider. Kabullenmek düşer hep kalana, susmak düşer… Bazen de ‘ git ’ demek. İstemeden …
Arda kalan bir tutam yalnızlıktır. Yaşaması zor bir yalnızlık, paylaşılması zor bir yalnızlık…
:((
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta