Bazen yüreğine dokunur şarkılar, “paramparça” olur için her nakaratta, bazen acıtır canını bırakıp gitmeler, sonbahara kızarsın …
Adı ayrılığa çıkmıştır bir kere … Biraz hüzündür sonbahar, biraz yağmur ve bolca gözyaşı… Kuru yapraklar misali savrulduğunuzu hissedersiniz… Yüreğinizden uçup gitmiştir o göçmen kuş…
Bazen yıkılır kalırsın gidenin ardından mecalsizce …
Bağlıdır elin, kolun ve dilin…
Haykırmak istersin delice, ama susarsın hep…
Susmak isyandır oysa anlayana, bazen reddetmektir olanı biteni ve bitmeyeni …
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
