hayata bakmak,
bir aracın arka camından,
gitgide uzayan bir yolun ardından,
tersine evrilen bir hayatın başından,
ortasından ve sonundan...
hayata bakmak,
biten tüm hayatlara inat,
başlayacak olan tüm yaşamların tazeliğine,
ve yaşanacak tüm anıların varlığına bir yad...
dün doğduğumu hatırlıyorum,
bugün yaşıyorum,
yarın mı öleceğim bilmiyorum,
ancak hayata bakıyorum,
bir aracın arka camından,
uzun bir yol mu geride kalan,
yoksa yaşanmamışlıkların ardına gizlenmiş bir hayat mı?
bilmiyorum...
bildiğim,
yaşam denen yolun neresinde olduğumdan bihaber olduğum,
ancak bu yolun sonlarına yaklaştığım,
ve aynı hızda yol aldığım...
hayata bir aracın arka camından,
yolaysa, her saniye artan bir umutsuzlukla bakıyorum...
ama yine de ısrarla bakıyorum...
hayatımı ve filmimin son karelerini görüyorum
bir aracın arka camından
ölüme bakıyorum...
Kayıt Tarihi : 5.7.2006 20:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!