Hayata Alışmalısın Şiiri - Neslihan Kibar

artık gelme yanımaa
konuşamıyorum sen olunca
okadar sessiz kaldım ki
ne bir soranım
nede benim için ağlayanım var
doğan güneşim battı
ama biliyorum ki
batan güneşimde gün gelecek doğacak
sen bende doğmamak üzere batıın
hâlâ daha yalanlarınla aldatmaya çalışıyorsun
dünyamı karartmaya çlışıyorsun
hava karardı
şimdi çık ve gökyüzüne bak
hadi ne duruyıorsun
bak ki kararan hayatımı gör
tek bir yıldızımın bile kalmadığını gör
her bir yıldızımı yalanlarınla söndürdün
şimdi ise farketmeden kendi hayatını söndürüyorsun
gün geçtikçe dahada batıyorsun
kalbime sorsam seni durdurmaya kalkar
ellerimi tekrar uzatmaya kalkar
sonunda acı çekeceğinni bile bile bunu yapar
oysa ben o kadar istiyorum ki senin acı çekmeni
bunu istediğim halde başaramıyorum
hergün akan gözyaşları benim oluyor
senin acı çekerek kaybolmana dayanamıyorum
usulca çekip gitmene
sana bir çare bulmak istiyorum
tekrar hayata dönmeni istiyorum
ama benim çektiklerimi de görmeni istiyorum
istiyorum ki hergün ağlamaktan yaşlar kalmasın
haykıracak sesin kalmasın
ama yapamıyorum
bir anda göstermek istemiyorum
hayatın gerçeklerini
istiyorum ki yaşayarak öğren
hayata tutunan dalların kırılsın ki
gerçekten hayatı öğren
yürekli olmayı öğren
sesizliğe ses katmayı öğren
parçalı bulutlara güneş olmayı öğren
ama bunları yapamazsın
kırdığın kalplere kurşun değil
avutmak için öpücük kondurmayı öğren
hayatın damarlarında tek başına dolaşmalısın
sen olmalısın küsmüş kadere çare
şimdi içimden geçenleri bir bilsen
tek dileğim sende acı çek
sende yaşayarak öğrenmeye alış
hayat herzamn senin yanında ollmayacak
belkide seninde vardır acıların
haksızlık da etmek istemiyorum
belki sende darbe yemişsindir
onların acısını çıkartmak için çabalıyorsundurr
ama şunu da unutma sen kırık kalplerini
başkalarının kalplerini kırarak tamir edemezsin
sen böyle yaptıkça kırıkların dahada artıyor
belki sen farkında değilsindir
bende kırık kalplerin var
tamir dedmeyeceğin büyüklükte
ama ben sana sylemiyorum
gelip senin grmen için
bir gün olsun yatağa yattığında rahatmısın
geçmişini hiç mi düşünmüyorsun
geleceğine hep boş mu bakmak zorundasın
doğru sen hep kendini düşünürsün
hep çıkarlaruın için başkalarını kullanıorsın
ama benden san bir tavsiye
dikkat et gün gelir hayat kendi çıkarları için
seni kullanmaya kalkar
ve sende bu girdabın içine düşersin
birgün karşıma öylesine çaresizken çık ki
bende sana bir darbe daha atayım
yalnız kaldığın anda beni yerimde bulabileceğini sanıyorsun dimi
yine seni bekler vaziyette görmeyi ümit ediyorsun
ama yanılıyorsun
şu saatten sonra ne bekletilmeyi
ne de senin gibi şerefsizi beklemeyi hak ediyorum
şimdi git birdaha dönmemek üzere
şbu gitmelerin beni yürekten parçalayacak ama
sen benimleyken başka gözlerle
görmeye alıştıysam
bunada alışırım
yüreğim bunu da kaldırır
sen hiç merak etme
yine sessizce ağlar ağlar susarım
kendim yol alırım hayatta
herzaman ki gibi kendim onarmaya çalışırım
kırılan ezik kalbimi
bu saatten sonra ben mutluluklr demek düşer
ama neyin mutluluğunu yaşayacaksın
kırdığın kalplerin
ağlattığın gözlerin mutluluğunu mu
şimdi git artık ama birdaha dönmemek üzere
ben çekip gitmek istemiyorum
acısını çok yaşadım
senin yaşamaman için ben gitmek istemiyorum
gözlerimden akan yaşlar elbet
gün gelir senin kalbine akar
ama şimdi akıtmayacağım
hayat sane darbe atmya başladıkça
bende yaşlarımı akıtacağım
senin kalbimi paramparça ettiğin kırıkları
ben saplayacağım yüreğine
yüzüne ben haykıracağım sana olan nefretimi
mutluluk oyunları oynuyorsun bunun farkındayım
senden öğrendim bende oynuyorum
çok denedim senin gibi olmayı ama başaramadım
kalp kırmayı çok denedim ama yapamadım
çünkü benliğimde kırık bir kalp yatıyor
hiç birşye deymeyen şerefsizin kırdığı
çaresiz bir kalp yatıyor hayat mezarında
mezar taşında ise
yüreğimi kanatan şerefsizine hoşçakal yazıyor...