Hayata akmak yinede Şiiri - Belgin Erturk

.
.
.
-kendime-

ağlama
bu kenti taşımakla sorumlu gözlerin
ihtiyar bir mısrayı saklamakla sonsuza

biliyor musun
hala gövdesiz selvilerle dolu
hala upuzun saçlı pencereler gibi sokaklar
kaburgasız renksiz
yani alışık olduğum gibi
akşam belirir
sonrasında boşluğumdan geçer
nefes nefese kısraklar terli yorgun asil!

telaşlanma
çiçekarıları hafızasıdır nasılsa!
en narin kokularda uyurlar
ne kadar kırgında olsam
ucu sivri şiirler yazarım
temmuz akşamları yağan karda!
zaman gıcırdayarak yürür
bıraktığın sessizliğe binlerce teşekkür!

oysa
bana hep nereli olduğumu soruyorlar
adı var aklımda
gerisi cehennemin dibi
hoşçakal

-kum saati yorgun-
.
.
.