Hayata... Şiiri - Ozan Kaymak

Benim geldiğim yerlerde,
Bir sabah karanlığını,
Bir akşam karanlığını görürüm.
Sabah herkes uyuyordur daha,
Yalnız ve soğuk kaldırımlarda ben,
Ve birkaç sarhoştan başka.
Bir de okula giden öğrenciler,
Hayatın yükünü taşırlar,
Henüz minik omuzlarında.
Çocuk özgürlüğü...
Ve çocuk sorumluluğunda.

Akşamlarıysa hep geç kalır,
Koşan adam iftara,
Yorgun pazarlara karışır adımları.
Ağız kokusu,
Ter kokularına karışır.
Ve bir yarış başlar eve doğru,
Ömrünün en kısa,
Ömrünün en uzun yolunda,
Tampon tampona ulaşır çocukluğuna.

Yolu mezarlıklardan geçer,
Ölüm ve yaşam yan yana,
Babasına yana yana,
Çaresizliğine yanar...
Dudaklarından süzülen Fatiha'dan başka.

Ve bir başka bakar hayata,
Ve aşka...
'Ve' ile bitmeyen cümleler gibidir hayat.
Her son yeni bir başlangıçtır çünkü,
Toprak olmak,
Ve bir çiçekte hayat bulmak,
Sofralarda bal olup...
Hayata hayat katmak...