Tan yeri ağarmak üzereydi Emine Karasu'ya girdiğinde. Yakında bir cami gördü. Orası sıcak olmalı dedi. Belki girebilirim. Işık ta yanıyordu üstelik.
Kapıyı vurdu, vurdu, vurdu. Olmuyordu: Arkaya dolaştı. Rüzgar sağnak yağmurla bir olmuş habire vuruyordu Emine'ye. Ama kapı bir türlü açılmıyordu. Halbuki içerde ışık vardı. Emine'nin morarmış yüzüne gereken sıcaklık. Bütün kapılar yüzüme kapanıyor diye düşündü ümitsizlik içinde.
Çaresiz devam etti yoluna. Üç beş köpek az ilerde pusu kurmuştu. Oldum olası korkardı köpeklerden. Bir apartmanın açık kapısının ardına saklandı. Biraz oturup soluklandı. Köpekler bir iki çöp kovasını devirip gitti.
Emine yürümeye devam etti. İlerde bir çöpçü uyku mahmuru gözleriyle süpü-rüyordu caddeleri.
-Amca garaj nerde?
Adam anlamsız gözlerle baktı Emine'ye. Sanki sen gerçekmisin, yoksa ben hayalmi görüyorum der gibi. Sonra garajı tarif etti. Ama daha açılmaz diye de ekledi.
...
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
