Hayata 2... Şiiri - Emine Deniz

Tan yeri ağarmak üzereydi Emine Karasu'ya girdiğinde. Yakında bir cami gördü. Orası sıcak olmalı dedi. Belki girebilirim. Işık ta yanıyordu üstelik.
Kapıyı vurdu, vurdu, vurdu. Olmuyordu: Arkaya dolaştı. Rüzgar sağnak yağmurla bir olmuş habire vuruyordu Emine'ye. Ama kapı bir türlü açılmıyordu. Halbuki içerde ışık vardı. Emine'nin morarmış yüzüne gereken sıcaklık. Bütün kapılar yüzüme kapanıyor diye düşündü ümitsizlik içinde.
Çaresiz devam etti yoluna. Üç beş köpek az ilerde pusu kurmuştu. Oldum olası korkardı köpeklerden. Bir apartmanın açık kapısının ardına saklandı. Biraz oturup soluklandı. Köpekler bir iki çöp kovasını devirip gitti.
Emine yürümeye devam etti. İlerde bir çöpçü uyku mahmuru gözleriyle süpü-rüyordu caddeleri.
-Amca garaj nerde?
Adam anlamsız gözlerle baktı Emine'ye. Sanki sen gerçekmisin, yoksa ben hayalmi görüyorum der gibi. Sonra garajı tarif etti. Ama daha açılmaz diye de ekledi.
...
Garaj ordaydı işte. Köhne bir kaç baraka vardı. Bir kaç otobüs. Karanlıktı ve kapalıydı kapıları.Yüreği sevgiye kapalı insanlar gibi.
Sonra bir çocuk belirdi yanında. Elinde süpürgesi ve küreğiyle. Ufacık tefecik bir şeydi. Bu çocuk daha dedi içinden. Biraz daha yaklaşınca anladı onun yirmi yaşlarında bir delikanlı olduğunu.
- Bacım burda napıyon. Bak üşürsün hasta olursun, hadi evine git. En az iki saat sonra açılır burası.
Emine korkuyordu. Git başımdan dedi ağlayarak. Sana ne. Genç bir iki adım
attı sonra geri döndü.
-Aklına kötü bir şey gelmesin bacım. Gel seni bizim eve götüreyim. Evde iki küçük kardeşim var.Ben içeri bile girmem.Allah şahidimdir kötülük yok içimde.
Emine üşüyordu.Emine korkuyordu.. ve çaresizdi. Ve gitmekten başka da seçeneği yoktu.
Yola koyuldular önlü arkalı. Emine korku ve yorgunluktan ölecek gibi oluyordu. Üstü başı yağmurdan ıslanmış iyice ağırlaşmıştı. Tekrar ağlamaya başladı.
Bir süre sonra koca bir apartmanın bodrum katına indiler. Ağır bir rutubet ve fare kokusu geliyordu içerden. Kapıyı çaldı genç adam. Bir daha, bir daha...