Hayata Şiiri - Tuncay Özkanlı

Her zamankinden çok daha zor geliyor
Yaşamak nefes almak.
İstemiyorum güneşi görmek
Gün doğmasını yeni bir hayatı istemiyorum.
Karanlıklar olsun herkes için.
Kimse sevmesin beni istemiyorum,
Nutuklar atmasınlar orta yerlerde
Hayat güzel yaşamaya değer diye
Benim ne yaşayacak bir hayatım
Ne de değer verdiklerim var.
Umduğum falan da yok gelecekten
İçi boş pis kokan çöp kutusu gibi.
Sevmeye sevilmeye layık değilim ben
Hiçbir şeyim hiç kimsenin haberinde olmayan.
Belki de yokluğu sevindirici.
Fısıltılar duyuyorum
Geceleri camın önünde
Birileri beni bekliyor gibi
Elimi uzatıyorum uzaklaşıyorlar.
Karanlıklar şehrinde.
Gidişi kolay dönüşü olmayan aleme.
Birileri el sallıyor aşağıdan
Hadi gel seni bekliyoruz der gibi.
Yumruk gibi yaş geliyor gözlerimden
Korkuyorum yinede.
Camdan bakıyorum karanlığa
El sallayan dostlarıma bakıyorum,
Gitmek istiyorum yanlarına
Sonsuza dek onlarla olmak istiyorum aslında
Ama bir yanım tutuyor beni
Güneş umutlarla doğarmış her gün falan diyor
İnanmıyorum ama bekliyorum sadece,
Camdan bir el sallıyorum aşağıdaki dostlarıma
Bir gün beraber olacağız der gibi.
Yakın olacak diyorum kendime
Güzel sohbetler olacak karanlıklar içinde.
Takatim kalmadı ayakta durmaya artık
Uyumak istiyorum kalkmadan
Beni bekleyenlerin yanında olmak istiyorum