Hayat Zaten Bir Vakıa Şiiri - Cumhur Bulut

Ah yaşamak ve
Kundaktaki çocuk...
Yalnızlık göbek bağın kopartılarak
İliştirildi daha doğduğunda / her yanına...

Sandığın gibi değil hiç bir şey
Nasıl doğduysan öyle geçecek
Duvarlarla konuş/ elbisenle ağla
Yalnızlık seni bir mey gibi
Kadeh kadeh içecek

Davran ki öyle olsun
Sallandığın darağacıdır
Biri var: Nemrut!
Diğeri çelik tellerle örer ağlarını
Zehirli bir ankebut!

Firarına sözüm var!
Özüm gibi kendimden
Eğer bunlar sır değilse
Ve hesapsızsa
Avuçlarıma yazdım
Şöyle başlıyor: elif, be, te, se...

Şımarıktır şimdi hatıralarım/
Serazat!
Damıtılmış hikayeler bırakıyorum/
Adımlarımda
İster oku ister kaldır at...

İntihara hazırım:
“Kays’ın tiyatrosu da
Rüyası da bitti/ Mecnun yine münzevi...”
İhtişamın burada ey yaşamak!
Kelimelerde hapis
İsyanlarda yok olmak

Kadın sesi gibi titrek eser
Uçurum kenarında rüzgar
İliklerine kadar üşürsün
Yaşamayı değil de
Neden ölmeyi düşünürsün ?

Ah yaşamak...
Diğer adın: savaşmak/
Çıngıraklı yılan
Parmaklarımda, avuçlarımda
Yüzümde çizgi
Yalan... yalan... yalan...

30.09.2005