Fırtınalar kopar şu yüreğimde,
Gördüm ki benden öte yok liman,
Hayat denen bu hırçın denizde...
Ruhum rüzgarlarla savrulur el-aman!
Uğultumu Yokmu işiten, yaban ellerde.
Issız Karalara vursamda zaman zaman
Gemiler umuda yüzecek yine kalbimde.
Sana yok ki bir hıncım Ey kader!
Yüreğim oldu viran, dertler delerde geçer.
Rüyalar bile bana zindan, kabusa döner.
Tutuklu kalmışım içinde bilmeden meğer.
Elim-kolum, ruhum! bağlı kalsada eğer,
Elbet bir gün gelir fırtınalar da diner.
Lakin Hayat Yürek İşi, Yaşamaya değer...
-vedâti-
Kayıt Tarihi : 7.6.2011 12:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!