Hayat Treni Şiiri - Harun Tokucu

Binmişim Hayat trenine
Meçhul yolculuğumun hikayesinde
İçin kararır tunellere girdiğinde
Denizi yaylası dağı taşı ayrı Manzara

Seyre dalarsın yol aldıkça
Acıkınca lokantasına sıkışınca laobasına
Duraklarda beklersin sabırsızca
Hangi durakta ineceğini bilmeden

Ray sesleri müziğin olur uyarsın ritmine
Ezberindeki şarkıyı sararsın diline
Sıkıldığında ahlayıp uflarsın
Dikkat çekmek içinde rahat durmazsın

Yolculuğun yorgunluğu manzarayı gölgelerken bilet kontrolü henüz çok çok erken

Bir ömür bir günlük yol gibi
Kimi biner kimi iner kimi yer kimi bakar
Kimi güler kimi ağlar

İkinci üçüncü sınıf kuşetliside var
Yüklüsü exspresi hızlısıda var
Gücünün yettiği yere kadar
Ya rahat ya da eziyet bana meziyet

Benimkisi kara tren
İçim yanık dışım yanık Ufkum daraldı
başım tangır tungur
İmdat frenini çekesim geliyor dur makinist
Sağım solum doluşmuş
İnsanlıktan çıkmış İtoğlu İtt..