Şiir yazmamalıyım artık,
Tükettim tüm kelimeleri.
Ne içim ağlıyor,ne de gülüyor,
Hayat yorgunu bu yürek,bitmiş,tükenmiş.
Canım çıkacak can sıkıntılarımdan,
Bu hiç bir işe yaramayan ömrümün yıkılmışlığı.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Hayat acımasızlıklarla dolu,Tüketiyor kelimeleri,tüketiyor umutları ve yoruyor yürekleri,yeniden bir ışık arıyor insan, ama yok o gençlik,çocukluk.Zaman geriye dönmüyor ki yeniden başlayabilsek hemde bu kadar tecrübeyle.Silemiyorsun ki tüm geçmişini bir türlü.....Tebrik ederim. Şadi Ünal
şartlar umutlarımızı yok etse de birer birer
ırmaklar kaybolsa Ortaasyadaki gib
yağacak bir damla yağmurun beklentisinde gönüller
derin karanlık ormanlar içinde kaybetsekte yolumuzu, uzaktan ışıyacak bir kulube ışığı olmalı bir yerlerde
ya da ne bileyim
fırtınada karanlıkta kalmış bir kuşa kanat gerecek kuytu bir köşe bulunmasa da
sabaha fazla yok demektir
aşk ta böyle başlar
sığınacak bir liman
bu şiirin sonu da böyle bitiyor..
tüm kötülüklerden uzak
sevdiklerin ve seni sevenlerle
sevgiyle kal
Nazmiye
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta