Hayat Yolunda Şiiri - Ethem Turan

Bir sen anlamadın beni
Hava burcuydum gezegenim Merkür’dü
Tez canlıydım,bir o kadar da ısrarcı
Sevecendim neşeliydim ama
Gelip geçer dediğin heveslerim vardı
Yağmur olur iz bırakırdı geçtiği yerlerde
Sen bunu görmezdin
Kim bilir umursamazdın da
Oysa her heves benliğimin bir parçasıydı
Uğraş verirdim başarmak için
Daralırdım.
Ardıma baktığımda sen olmazdın
Olmadın da hiçbir zaman
Bu kez ben umursamazdım.
Düştüğüm çukurdan çıkmak için
Debelenir dururdum.
Bazen de bunalırdım.
Bekarken yaptığın fedakarlığını hatırlardım
Bir kez gördüğüm fedakarlığın gelir di aklıma
Efkar basardı duramazdım durduğum yerde
Kaçar giderdim.
Yolları sevmemin nedenlerinden biride bu olsa gerek
Hep onlarla paylaştım sıkıntılarımı
Markası önemli değil birde arabam işte
Senden daha çok destek oldu
Daha çok teselli ettiler beni
İçki ile aram yoktu ama
Sigaranın hakkını da yiyemem
Hiç yalnız koymadı
Bende hem arabamı hem yolları çok sevdim
Bazen sigaradan vazgeçmek istesem de
Hayatımdaki yerini gördükçe
Onsuz yaşamaya cesaret edemedim
Bir gün
Verdiğim uğraşların beni yıprattığını hissettim
Eskisi kadar ruhum ve bedenim dayanamıyordu
Yorgun düşüyordum uğraşlardan
Hırsım bedenimi eziyordu
Vazgeçmedim,pes demedim hayata
Tekrar,tekrar saldırdım uğraşlara
Kimi zaman kazandım
Kimi zamanda zarardı sonuç
Aldırmadım kaybettiklerime kardeşti ikisi de gözümde
Ama ben hep yalnızdım
Bazen dolup taştığımı hissediyordum
Beni şefkatle dinleyen yoktu
Anlatamıyordum kimseye
Anlatmak istediklerimde dinlemiyordu içtenlikle
Tanıyanların gözünde başarırdım her şeyi
Gücüm yeterdi istekleri karşılamaya
Ama bazen çok güçsüzdüm
Hem de ayaklarım üzerinde dahi duramayacak kadar güçsüz
Belli etmemeye çalıştım hep
Dönüp ardıma baktığımda yine yalnızdım
Yıllar atıklarını biriktirdi durdu içimde
Ben doldum
İçimde bir sürü güzel duygunun yerini kaptı bu atıklar
Ben, ben değildim değiştim
Atamadıklarımı sarhoş etmeyi denedim
Ama,
Ben sarhoş oldum onlar hep içimdeydi
Vazgeçtim
Uzaklara gitmek istedim
Malum çocuklar vardı
Gidemedim
Şiire döktüm içimdeki fırtınaları
Biliyor musun ben şiir yazmayı da bilmezdim
Her mısra içimden boşalttı içimi çürüten atıkları
İçimde bir yerler boşalınca
Seni tekrar sevmeyi denedim
Her defasında birilerini bahane ettin
Sorguladın kendinden ittin
Yapa yalnız bıraktın beni savaşımda
Bir yere gidemezdim,nasılsa senindim
Eskisi gibi genç de değildim
Ama
Hayata pes etmemiştim
Hırslarım ilk günkü gibi canlıydı
Savaşıyordum
Bir gün sana bir hediye almak istedim
Kendimin sahip olmadığı bir şeydi
Sen bunda da beni alt ettin
Çok kırılmıştım çaresiz yine sineme çektim
Umudum kalmamıştı bir çok şeye karşı
Hayatta yalnızdım ve böyle gidecekti
Bir gün
Biri yanımda olmak istedi
Belki senin kadar da sevdi
Senin benden esirgediğin mutluluğu verdi
Yaşamanın ne kadar güzel olduğunu unutmuşum
İnan yaşayınca
Çok ama çok hoşuma gitti
Sanki
Kanıma hayat iksiri verilmişti
Ara sıra göğsüm ağrırdı umursamazdım
Umursamaya başlamıştım
Yaşamak istiyordum
İlk defa kalp doktoruna gittim
Bir şeyim çıkmadı
Meğer sıkıntılar arasında yine eziliyormuşum
Bir gün bu mutluluğumun sebebini öğrendin
Çok üzülmüştün
Seni öyle görünce bende çok üzülmüştüm
Oysa seninle bir ömür diye başlamıştım
Sen beni yarı yolda bırakmıştın
İstediğin bir ev köpeğiydi belki de
İpi elinde
İstediğinde çekince itirazsız gelmeliydi
Oysa ben
Dağları seven av köpeği çıktım
Kavanoz içinde tutulamayacak kadar hırslı
Her şeye rağmen senindim aslında
Ben senindim
Birden sahip çıktın
Benim olduğumu birden hatırladın
Kendimi adam sandım bir ara
Aslında sadece rahatını kaçırmıştım
Telaşın ve saldırın bunaydı
Mutluluğumu görmüştün
Hem de senden habersiz nasıl izin verebilirdin ki buna
Onu da aldın attın bir kenara
Senin canın yanmıştı
Senin acının çok fazlasını benim ruhum yaşamıştı aslında
Ben bunu da boyun eğdim
Kendi hayatım olmadığını anlamıştım
Bundan sonra çocuklarım
Yaşamamın tek amacı olmalıydı
Onlar için yaşamalıydım
Ruhumu kilitledim
Farklıda olsa tekrar bir başlangıç
Yeni bir sayfa açmak istedim
Bu kez sayfa dışında kaldığını hissettin
Senin açtığın sayfalarda da
Ben kendimi hiç görememiştim
Vitrinlerdeki mankenler gibiydim
Cansız ama işe yarar
Şimdi kalkıp sevgisizlikten bahsedenler var
Bir ömür denecek kadar
Ben onsuzdum zaten
Şimdi yol ayrımları çiziliyor resimlere
Fırçalar hep siyah boyayı vuruyor tuvale
Beyaz sürsen de kararıp gidecek
Yıllarca denendi kararıp gitti de
Benden alacağın en büyük şey gönlümdü
Bir zamanlar vermiştim ellerine
Unutup düşürdün yere
Şimdi tozlandı diye beğenmiyorsun
Ben yıllar önce vermiştim senin eline
Değeri olsaydı hiç bırakır mıydın yere
Bende olan bu
Sana yaramıyormuş,istemiyormuşsun
Yalnız kalacakmışım
Ben hep yalnızdım
Her işimi yalnız yapmaya
Sen varken yalnız yaşamaya alışmışım
Bundan sonrada öyle yaşarım nasılsa
Ben giderim kendi yoluma
Sende git istediğin yola
Senin yolunda açık ola
15.05.2007 01.45