Hayat yolunda Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

XX
Ben hayata küsmedim, hayat bana küstü
Çekmez oldu kahrımı
Ağır geldi her halde, benim kahrım.
Ne zaman yakalamaya çalışsam, hayatı kaçırdım elimden
Yaşatmadı şöyle bir kendini.
Ben!
Ne hallere düştüm bilseniz onun yüzünden.

XX

O kaçtı, ben arkasından kovaladım
Tutamadım.
Yoruldum kovalamaktan, yarı yolda bıraktım.
Esen rüzgâra yele verdim kendimi
Dağlar bayırlar aştım, fakat rezil-i rüsva ettim kendimi
Kimse sormadı halimi.
Bir tutam sevgiye muhtaç biri oldum sonunda

XX

Şimdi şükrediyorum halime
Hayat dedi’ ki, korkma işte geldim sana
Neyin varsa söyle bana
Tutu elimden.
Hayat tuttu elimden en yorgun zamanımda.
Dost oldum, barıştım onunla.

XX

Bazen hakikat yolunda yere düşer insanın başı
Düşünür.
Kaldıramaz olur, yerinden.
Oturur ağlar her akşam ufka karşı
Çünkü yanıktır, yüreği.
Verir insan içini, kendini acıtana karşı savaşır
Bazen ölür bazen dirilir.
Benim gibi hayat yolunda insan.

XX.

İşte ben de öyle oldum.
Tutundum hayata.
Amma nafile
Nankör çıktı hayat, kesti benimle dostluğu
Üstüme, üstüme geldi.
Ezdi.
Dostken kendine küstürdü.
İhtiyaç duyduğum, en yorgun zamanımda.

XX