Hayat Yolunda; Şiiri - Mahur Beste

Hiçbir şey canımı yakamaz
Ne hayal kırıklıkları,
Ne hayat kırıklıkları.
Çevrede BEN egosunu yenememiş,
Dünyadan bi haber,
Sevgiden,saygıdan,hatırdan
Gönül yapmaktan uzak,
Mal,mülk,maddeye köle, gönül fakiri,
İnsancıklara rağmen.
Kimselere muhtaç olmamak için de!
Hak yolunda,hayat yolunda mücadeleye devam edeceksin
Derim hep.

Hiçbir şey canımı yakamaz
Ne hayal kırıklıkları,
Ne hayat kırıklıkları.
Uğruna ömrümü verdiğim
Sevdiklerim var benim.
Kollarımda canını, kanını
Azrail’e teslim edenlerim de!
Ölüm mü? Nedir ki?
Hiçte öyle dört elle sarılacak
Gibi değil hayat
Vakit doldu mu?
Her fani gibi göçüp gitmeyecek miyiz?
Bu dünyadan
Neden korkutsun ki ölüm?
Derim hep.

Hiçbir şey canımı yakamaz
Ne hayal kırıklıkları,
Ne hayat kırıklıkları.
Hayat denen yarışta
Bütün etapları geçememek var bazen
Kaybetmek var belki de.
Gözyaşlarını silip,
Güç makyajını yapıp
Salınacaksın var gücünle
Bıraktığın yerden tekrar başlayacaksın yarışa.
Düştün mü kalkmasını bileceksin
Derim hep.

Hiçbir şey canımı yakamaz
Ne hayal kırıklıkları,
Ne hayat kırıklıkları.
Gönül gözü açık her insan gibi
Görürüm etrafta ne olup,ne bittiğini
Susarım yine de
Kör ve sağır olurum yerine göre
Yaratılanı, yaratandan ötürü sevmeyi
Bildiğimdendir sessizliğim.
Aptallıktan değil!
Derim hep.

Hiç bir şey canımı yakamaz
Ne hayat kırıklıkları,
Ne hayal kırıklıkları! !