Hayat yolum Şiiri - Şafak Özışıl

Hayatın erken saatlerinde
Gözlerimdeki boşluğun yansıdığı
Uçsuz bucaksız uzaklığa
Bir meçhule dalmışlığımdan
Bir adım öncesi

İnce bir çizgi
Ya karşılıksız sadakati terkediş
Yada çile ve zulmü seçiş
Hayat yolu istasyonunda
Kader-i peronun kenarında
Arkamdaki karanlık zifiri
Ayaklarım uzaklara seferi
Eğilmiş parmaklarım
Bakarken keskin raylara
İşte o çizginin diğer tarafında
Geçer ömür treni hızla
Son vagonun son kapısındayım
On yaşında karar yeteneğim
Hayatımın dışında tüm güzellikler
Yeni bir hayat
Ve paylaşmaya hazır olmayan ben
Çekilmezde olsa acıda
Ağlayacaksamda günlerce yalnızlığıma
Trenin son vagonundayım artık soluksuzca
Kendimi ilk bulduğum yer
Gecenin kuru soğuğunda
Vapur iskelesinin boşluğunda
Sabah ezanı sessizliği bozduğunda
Günün ilk ışıkları
Saplanır bedenime acımasızca
Sigaranın esrar kokan dumanında
Çok odalı İstanbul’da
İteniyle,çekeniyle, kakanıyla
Bizlere kurulan kapanıyla
Artık adım sokak çocuğu
Kimliğimdir insanların bakışları
En güzel anlar
Karton arasında yatışlar
Huzurludur gecelerin sessizliği
Gündüzün tiksinen yüzlerin bakışından
Ellerinden tutulmuş çocukların
Yüreklerimizi yakışından
Zorbaların ellerinden kaçışından
O bolluğun içinde aç kalışından
Açlığı unutmak için
Uykuya sığınışımdan
İyidir gecelerin sessizliği
Ürküyorum gözlerimin
Geriye bakmasından
Gözyaşlarımın akmasından
Anacığımın hasretine

Lakin dik durmalıyım
Güçlü olmalıyım
Bu acımasız hayata
Çünkü
Bıkmışım rakı kokan ekmekten
Her dayak sonrası sessiz küfür etmekten
Anamın mavi gözlerinde
Sarhoş babamın mor incileri
Ellerinden yüzünden işlemiş taa yüreğine
Umutsuz geri dönüşler
Geçerken gözlerimin önünden
Anamın sessiz feryatları
Çınlıyor kulaklarımda
Alışmıştım branda yorganlı
Sandallarda uyumaya
Köprü dubalarında yer kapmaya
Çöplerden ekmek simit toplamaya
Alışamadığım tek şey
Annemin göremediğim yüzü
O baldan tatlı sözü (oğlum)
Birde o çok soğuk havalarda
Sıcaklığı ve nefesi

Bu benim gerçek hikayemdir? ? ?

Şafak Özışıl
2013