Hayat Yolu Şiiri - Hasan Özçelik 2

Dünya viraj ve rampa; bulamazsın düzünü,
Bir çorba ki, yağı az, sele vermiş tuzunu,
Güzeli çok, derdi çok, çekemezsin nazını,
Geç anladık, çare yok, dövme artık dizini.

Bir şiş göbek küredir, alt, üst ucu kutupta,
Nasıl da şişmiş karnı, aşık-maşuk yutup da,
Nasıl kibirli kuluz, böyle çalım satıp da,
Ölçerler boyumuzu, kara yere yatıp da.

Ne bu günü huzurlu, ne yarını, ne dünü,
Yıldırımlar düşüyor, yanıyor dört bir yanı,
Pişiyor taze başlar, eskiyor gelen yeni,
Türlü türlü dert için, yaratmış Mevlam seni.

Üretmeden tüketir, mirasyedi kör tekir,
Hayatları anlamsız, koydu bizi tam takır,
Uğursuz baykuş gibi, bir de yüceden şakır,
Âlem büyük de olsa, herkes bildiğin okur.

Yeminle ikna edip, sahte mallar satanlar,
Üç doğru beş yanlışa, alkış tutup gülenler,
Başkasının sırtından bol kepçe dağıtanlar,
Dirileri besliyor, topraktaki yatanlar.

Beşikten düştük yola, onardık avarları,
Güzelim bahçemize saldılar davarları,
Baş üstünde gezdirdik, sahtekâr övenleri,
Sözlerime kulak ver, yıkık han duvarları.

Bu sözlerim bir kitap, idrak edip bilene,
Geçici ömür için, değmez hayat yalana,
Ecel geldi, iş bitti, şimdi sıra kalana,
Bir fatiha okusan, rahmet olsa ölene.

Hasan Özçelik
(21.08.2019, Erenyaka)