Hayat Yolu Şiiri - Eymen Erdem Akça

Peteklerden süzülmüş safi ballar gibisin
Göğe doğru uzanmış garip dallar gibisin
Sahibinden usanmış kelb-i mahmûr hayalin
Sana uzanmış durur bir el gibi ayâlin

Ömr-ü mevkuten geçer, biter hayat senedin
Ellerinden tutacak yok mu sağlam mesnedin
Yürü diye bir emir gerilerden verilir
Senin de binler gibi cismin yere serilir

Hayal olmuş yel gibi göçüp gidersin, garip
Sen dertlerden muzdarip, dertler senden muzdarip
Yolun uzar öteye belli olmayan anda
Yolların düğümlenir çözülesi zamanda

Ellerin kalakalır kan ağlayan bağrında
Kaç bin feryad gizlidir eyvah diyen çağrında
Sınırlar harap olmuş düşman gezer her yerde
Unutulmuşsun canım işbu garip seferde

Unutulmak bir anda neleri yaşamışken
Bir daha anılmamak hak yükü taşımışken
Sebeplerle âlûde yıkılası dünyadan
Vazgeçip de gitmek böyle korkunç rüyadan

Daralmış ruhumuza genişlik arıyoruz
Rüyalarda her yerde hep onu soruyoruz
Gözlerimiz afaka mıhlı kaldı, neylesek
Dil suskun, kalpler suskun şimdi biz ne söylesek

Ufkumuzu boyayan bir sevdaya yanmışız
Yanıp da kül olmuşuz biz sevdaya kanmışız
Hayal hayal olsa da cihanın gidişatı
Açmışız biz onunla açılmayan küşadı