Hayat yolculugu Şiiri - Saim Osman Koken

Bir tren seyehatine benzer hayat.
Iki onemli sey ki; gucumuzun disinda; heyhat.
Ne zaman bindigimiz bu tren'e
Ne zaman inecegimiz, nasil, nerede?
Bazan uzun, bazan kisadir yolculugumuz.
Bizleri bindiren ve indirecek olan,
Oyle istemistir.
Binmisiz ve biletimiz kesilmistir.
Icinde bulundugumuz kompartmanda,
Dar veya genis ortamlarda
Pencerelerden gorunen, hep degisen manzaralarda,
Kah umutlu, kah uzgun ve kah sevincli,
Eski yolcular yorgun, yeni yolcular heyecanli
Degisir durmadan, inenler, binenler.
Bir herc-u merc ki; ne oluyor bilmeden
Atmis kusur senedir, ben de bu trende
Bakmaktayim pencereden hayretle.
Fakat, o da ne! tren, sanki hizlandi iyice.
Cok cabuk geciyor manzaralar, penceremin onunden.
Bilmem ki, belki de;
Son menzile fazla bir sey kalmadi gercekten.