Hayat Yolculuğu(2) Şiiri - Kemal Tekir

Güneş her gün sabah doğar,
Öğleye kadar , yükselir
zirve yapar.
Öğleden sonra yavaş yavaş
alçalır,iner,batar.
İnsan hayatında da
Benzer çıkış,inişler vardır.
Yaptığımız bir işte,
Bazen emin adımlarla
Zirveye doğru çıkarız,
Bu yolculuk sırasında,
Kimler varsa yanımızda
Zirveden inerken de,
Onlar olur yanımızda,
azala,azala.
İnsan sonunda kendiyle,
Kalır nefsiyle başbaşa.
Dolup dolup boşalan,
İki kapılı hana,
Benzeyen Dünyamız da,
Bazı insanlar hiç,
ölmeyecekmiş gibi
Gaflet içinde yaşarken
Bazıları da,yarın ,
ölecekmiş gibi,
Dikkatli her konuda,
İniş,çıkışlı,dalgalı
Hayat yolculuğunda,
Mevkine,makamına,
Şöhretine, namına,
Sakın meyil bağlama,
Dünyanın büyüsüne,
İhtişamına kanma,
Hepsi gelip,geçici,
Sabun köpüğü gibi.
Hayat fani,ölüm ani,
Bunu sakın unutma.

Kemal Tekir