Hayat Yokuşu Şiiri - Ahüzar Kancan

Gönül çekip gitmek ister
Dertlerin yeşerdiği bu topraktan
Benliğiden sıyrılıp coşmak ister
Sonu ölüm olan bu hayattan

Çaresizlik her gece dert ortağı
Umut ise bir saman çöpü kadar
O da olmasa söner insan ocağı
Sarmış bedenleri kızgın dört duvar

Vicdandan sıyrılır oldu insan nefsi
Çıkmaz oldu gayrı boğazdan bir yudum nefes
Haykırmalı duyurmalı şu kısık sesi
Bülbül de tanımaz oldu nedir vatan nedir kafes

İş icabı olur boyun kıldan ince
Bazen süpürge olur bir tutam saç
İşin ucunda para var denilince
Köle olur zenginlere binlerce muhtaç