Hayat Yokuşu Şiiri - Durmuş Köylü

gönül çekip gitmek ister
dertlerin yaşardiği bu topraktan
benliğinden sıyrılıp çoşmak ister
sonu ölüm olan bu hayattan

çaresizlik her gece dert ortağı
umut ise bir saman çöpü kadar
o da olmasa söner insan ocağı
sarmış bedenleri kızgın dört duvar

vicdandan sıyrılır oldu insan nefsi
çıkmaz oldu boğazdan bir yudam nefes
haykırmalı duyurmalı şu kısık sesi
bülbülde tanımaz oldu nedir vatan nedir kafes