Hayat Yokuşu Şiiri - İsmet Can

Ölüm, zamanın odacıklarından ibaret
Bir odadan diğerine geçerken, dikkat et
Ne canlar düştü; bu eşikten
İster taşı bu canı, ister devret

Ne heybetli bedenler geçti; bu diyardan
Zaman dinlemedi; tamir ve ayardan
Ne canlar kaldı; inemedi şahikalardan
İster şükret haline, ister küfret

Ölüm, sisli bir perde önümüzde, görünmeyen
Güle oynaya yaşar, acılarla biçare dövünmeyen
Altın kafestir; sıkan yüreğin kuşunu
İster sevgi ek yüreğine, ister lanet

Girerken hayat yokuşuna, emekleyerek
Çıkış kapısını akıl etmez, akıl, düşünmeyerek
Bir veda bile etmez, makus kaderine üzülmeyerek
İster tempo tut hayata, ister seyret

Kalplerde nur, kainatla bütün olansın
Küçük bir bebeğin kalbine sığansın
Rabbim, rahman ve rahim olansın
İster yak bizi, ister affet

22 08 2007