Panorama Şiiri - Güler Türkmen

Hayat yok
Bir fotoroman çiziyoruz
Onu da başkaları yorumlasın diye
Kare dolduran bir figüran
Albümün baş kahramanı
Kalplere dokunmaktan aciz bir fotomodel
Gösteriş için yapılan etkinlikler
Toplantılar, buluşmalar, çekilen fotoğraflar
Peki her şeyin altındaki asıl amaç
Gösteriş ise
Samimiyet, insanlık, sevgi adına kırıntılar var mıdır geride
Esefle söylüyorum, yok!
Zavallı nefeslerimiz
oysa bizden neler umularak bahşedilmişti can kafesimize
ya ruhumuz
Ebed olan ruhumuz
Samimiyetsiz, sahte, göstermelik
formalite insan
Ve Rousseau'nun da dediği gibi “ahlaksız bir medeni”
Yitiriyoruz
Fani olan için sonsuz kalacak kimliğimizi yitiriyoruz
Statü savaşları hükmünde
Korkunç bir bencillik fikriyle
Sözde insanlık için
Yine insanları kırarak
Bize, kendimize gitmeye çalışıyoruz
Tabi biz kalmışsa geride
Mahremiyetimizi kaybediyoruz
Oysa her insan başlı başına bir mahrem
Ama ulu orta, genele açık bir profille gülüyor yüzler
Genellendikçe özelleştiğini sanan bir ahmaklıkla seviniyor kaybedilmişler
İnsan için bir sürgün yeri olan dünyada
Ne yıkılmaz tahtlar arıyoruz saflığımıza delil olarak
Sonsuz yarınlar almış gibi bol keseden bugünler israf ediyoruz
Yıkıyoruz, aldatıyoruz
Anlamıyoruz ki kendi ruhumuzdan eksiltiyoruz..
...