Hayat Yalnızlığa Gelmez

Bir yalnızın ömrü kadar yaşadım
Bir yalnız kadar ölüyüm
Gözyaşlarımın kıyılarında dolaştım
Kapılarım, sessizlikle boyalı

Yalnızlığın bin bilinmeyenli denkleminde
Çözemediğim binlerce yalınlık, içimde
Oysa herkes bilir, hayat yalnızlığa gelmez
Hayat, yalnız bir masal değil mi zaten

Yıldızlara isimler koydum
Yalnızlar adımı bilsinler diye
Bir yalnız bir yalnız daha çok eder
Yalnız, yalnızlık bilinir yalnızken

Kurşuna dizildi, ay ışığı hayallerim
Kanlı yıldızlardan karlar yağıyor
Yalnız omuzlarım üzerine, usul usul
Isıtamadım ellerimi kendi ellerimle

Karlı ay ışığı gecelerinde
Adımı sanımı bilmez insanlar
Ben de bilmem ben kimim
Hep yalnız mıydım ben böyle

Yok bir ses, bir yankı; yalanlar bile
Uzaklar daha bir uzak şimdilerde
Herkes kendini yalnız bilir
Oysa hayat yalnızlığa gelmez