Hayat yalnız kalıyor bu gece

Hayat yalnız kalıyor bu gece…

Gece oluyor yavaş yavaş,
Gün kapanıyor gözlerde,
Sanki bir kepenk sesi geliyor uzaklardan,
Hayat susuyor…
Suçluluk hissi sarıyor yüreğimi,
Kazınıyor tenime san ki,
Yalnızlığıma sarılıyorum çaresiz,
Ne de olsa tek dostum benim…

Karnım açıkmış ama
İçim almıyor bir lokma olsun,
Seyrediyorum bir müddet,
Boş gözlerle…
Ama açlığım bile tok,
Yemiyorum katık yapıp tek lokma dahi,
Uzaklara takılıyor gözlerim,
Göremediğim karanlıklara…

Kesiliyor hayatın raconu,
Zaman duruyor adımlarında,
Körkütük sarhoş zaman titriyor bakışlarında,
Sanki sahipsiz…
Kaybolmuş yıldızlar bu gece,
Kara çarşaf örtmüş gökyüzüne bulutlar,
Yağamıyor tek damla kızgın yüreğinde,
Hayat yalnız kalıyor bu gece…

Oktay ÇEKAL
09.03.2014-21.54